Fare e non fare

Van de week las ik een blog van een dame over de Cinque Terre. De titel was: 9 worst things about the Cinque Terre. Ze had het over de drukte, de warmte, de trein, het vuil en het gebrek aan goede restaurants voor een foodblogger/fotografe zoals zij. Een van de weinige dingen waar ze positief over was, waren de uitzichten en plekjes om foto's te maken.

Natuurlijk is het druk in de dorpjes omdat iedere 20 minuten een trein en boot aankomt met mensen die hooguit 1,5 uur blijven,een paar foto's maken en fastfood eten op straat.
Natuurlijk is het warm, het is zomer en je zit aan de mediterranee!
Natuurlijk is de trein of boot vol, een van de charmes van de Cinque Terre is dat alle dorpjes autovrij zijn.
Natuurlijk zijn de straten niet altijd okselfris als alle verpakkingen van de fastfood gedumpt worden waar men eet.

Als grote fan van de Cinque Terre en Riomaggiore in het bijzonder ga ik hier ook even een lijstje plaatsen met fare e non fare: 

• Ruim je troep op, de vuilnisbakken worden regelmatig geleegd en er staan door het dorp genoeg bakken. Laat geen pizzadozen, lege flesjes enz achter op de rotsen. Vraag je huisbaas/verhuurder waar je afval kwijt kan, zet zakken niet gewoon op straat.

• Badkleding hoort niet in het dorp of op een terras maar aan het strand of op de rotsen. Mannen, trek een shirt aan. Gisteren kwamen twee meiden nog drijfnat in bikini het dorp in en gingen zich op het terras afdrogen en omkleden, dat is echt not done! De ober van Veciu Muin moest lachen om mijn opmerking; no vestiti, no mangiare. Geen kleren, geen eten. Leuke tekst voor op een bordje bij de ingang. Als ik uitbater was, zou dat bordje er komen te hangen.

• De witte handdoeken van het appartement of B&B meenemen naar het strand, dat kan echt niet.

• Niet iedere stoeprand/portiek is een openbaar terras en eigen eten/drinken nuttigen op een terras van een restaurant/bar doe je ook niet.

Wat helpt nou wel?

• Leer een paar beleefdheidsfrasen; op FB zag ik laatst een foto waarop stond:

Caffè: 3 euro

Caffè per favore: 2 euro

Posso un caffè per favore: 1 euro

Een groet en glimlach opent deuren, een gestuntelde vraag in gebrekkig Italiaans opent de mensen. 

• Verdiep je in de koffiecultuur. Hier schreef ik al eerder een blog over, het woord espresso gebruiken ze hier niet. Un caffè is de espresso. Wil je een bakkie zoals in Nederland, kies dan voor een americano of lungo. 

• Probeer het ritme van de Italianen te voelen, als wij kijken naar de nonna's op het strand, dan zien we een dagelijks ritme. 's morgens op het strand, rond 11:30-12:00 naar huis. Een lunch van 13:00 tot 14:30 hebben we meegemaakt. Vanaf 17:00 komen mensen weer terug van het strand, vooral gezinnen hoor je thuiskomen. Borden rinkelen tegen 19:00-20:00. En 's avonds als het een beetje afkoelt, flaneren de mensen door de straat, met een gelato in de hand....

• Op het station, vooral hier in Riomaggiore, blijft iedereen op het perron bij de trap staan. Het perron is ruim genoeg als je doorloopt naar de rustige delen, wij proberen altijd in de achterste wagon te stappen, daar is meestal ruimte omdat de dagjesmensen bang zijn de trein te missen en instappen bij de trap. 

Wat wij eigenlijk willen zeggen; blijf langer dan 3-4 dagen in één van de dorpjes. Wij blijven twee weken in Riomaggiore en genieten optimaal van alle glimlachjes, alle 'giorno's die we krijgen en geven. Van de kleine gesprekjes die we hebben op straat en in de winkels.
Van de ochtenduren als het nog stil is in het dorp. Van de geluiden van de avond. Van de dagelijkse rondgang langs de tabaccaio, panettiere, negozio di alementari. Van onze uren op het strand.

Adoriamo Riomaggiore!

Voor alle foodies; van de week zal ik een lijstje met eet-tips delen!