De zee was gisterochtend bij het kiezelstrand wild, grote golven gooiden de kiezels terug op het strand. Er ontstond een hele rand. Het geluid van de ratelende kiezels was echt mooi.
Op het strand zaten alleen nog locals van boven de 50 jaar en een jochie van rond de zeven. Een oudere heer bouwde met een paar stenen een stoelje en ging lekker onderuit gezeten zijn krant lezen. De dames zaten bij elkaar te kletsen. Niemand ging de zee in. De zon scheen nog niet op het strand, zij kwam langzaam over de bergrand geslopen.
Zodra de zon scheen gingen de eerste mensen de zee in, we keken goed de kunst af want er liggen grote gladde stenen bij de branding, vorig jaar waren mijn beide knieen daardoor bont en blauw.
We zagen dat iedereen op dezelfde plek de zee in ging, dus volgden wij hun keuze. Geen gestuntel deze keer! De zee was heerlijk.
Mich heeft een tijdje gesnorkeld, ik heb heerlijk gedobberd...tot een jongeman begon te kermen, hij greep naar zijn voorhoofd.....medusa had hem te pakken....een kwal dus.
Gelijk werden we door de nonna's de zee uit gemaand; medusili!
Later zijn we nog even in zee geweest, tegen het middaguur gingen we terug naar het dorp voor een caffé en om boodschappen te doen voor de lunch.
Na de lunch en siësta zijn we een apiritivo gaan nemen bij A'Pie de Ma. We hadden nog tijd genoeg voor onze afspraak met Luca, hij had ons uitgenodigd om mee uit eten te gaan met hem en zijn moeder die over was uit Torino.
We zijn in La Spezia bij een leuk "All you can eat" restaurant geweest met heerlijke Italiaanse gerechten.
De moeder van Luca spreekt alleen Italiaans, met Luca spreken we Engels. Ik merkte dat ik geen woord van mijn cursus nog wist, wel begreep ik wat er gezegd werd maar antwoord geven lukte niet. Ik viel totaal stil. Mich daarintegen babbelde heerlijk Italiaans op zijn ontspannen manier en had hele gesprekken met de moeder van Luca. Ik schaamde me gewoon.
Ondanks mijn gestuntel was het een hele gezellige avond.
Later in de trein heb ik er nog over nagedacht. Ik heb op die cursus Italiaans geleerd vanuit het Nederlands, gisteren was de voertaal toch merendeel Engels en ook hier in het dorp begint iedereen in het Engels tegen je te praten. Ik kreeg geen Italiaanse zinnen gevormd omdat ik in Engels dacht (mijn moedertaal dus toch ergens verankerd). Mijn hersenen gooide alles door elkaar en mijn mond was de weg kwijt. Over Babelonische spraakverwarring gesproken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten